तलाश

एक ऐसी शाम की तलाश है..
जब दिनकी रोशनी शरमाके सिमटने लगे,
और हलके हलके बढ़ने लगे अंधेरेकी गहराई
सारे माहौल में सुनाई दे खामोशी की सदा,
और नन्हासा एक चराग़ धीमेसे जलने लगे..
एक ऐसी शाम की तलाश है, जिस वक़्त,
जिंदगी उस चराग़की जलती हुई तिलस्मी लौ बन जाए..
एक ऐसी लौ की तलाश है..

एक ऐसी लौ की तलाश है..
जो जीती है मद्धम साँसों में,
पर डटकर सामना करती है आँधियों का
जिसकी सच्ची आँच की कशिशसे
परवाने खींचके चले आते है फ़ना होने के लिए
एक ऐसी लौ की तलाश है, जिससे,
धुंधली सी सड़कपर भी मंज़िल साफ़ दिखाई दे..
एक ऐसी मंज़िल की तलाश है..

एक ऐसी मंज़िल की तलाश है..
जो चलने पे मजबूर करे
हर एक राह जहाँ आके जुड़ जाए,
और जोश दिलाए ज़ुर्रत करनेके लिए,
ताक़ि उस तक पहुँचनेक़ा इक़रार कर बैठे
एक ऐसी मंज़िल की तलाश है, जो,
असल में घर आने का एहसास दिलाए..
एक ऐसे घर की तलाश है..

एक ऐसे घर की तलाश है..
जो कभी ख़्वाबों में देखा था,
और रखा था दुनिया से दूर, कहीं छुपाके
जिसका अरमान लिए जीते थे इस उम्मीद पे
की पनाह मिलेगी वहाँ एक आवारा रूह को
एक ऐसे घर की तलाश है, जहाँ,
ढलती हुई हर शाम की फलक रंगीन हो ..
एक ऐसी शाम की तलाश है..

एक ऐसी शाम की तलाश है..

Translation: Tik tik vaajate dokyat

Original Lyrics: 

टिक टिक वाजते..

टिक टिक वाजते डोक्यात

धड धड वाढते ठोक्यात

कभी ज़मीन कधी नभी, 

संपते अंतर झोक्यात

नाही जरी सरी तरी भिजते अंग पाण्याने

सोचू तुम्हे पलभर भी बरसे सावन जोमाने

शिंपल्यांचे शो-पीस नको

जीव अडकला मोत्यात

सूर ही तू ताल ही तू

रूठे जो चाँद वो नूर है तू

आसु ही तू हसू ही तू

ओढ मनाची नि हूरहुर तू

रोज नवे भास तुझे

वाढते अंतर श्वासात

English version:

In my brain..

In my brain, a clock ticks

Even faster, my heart beats

On earth at times, in the sky in a trice

The distance ebbs away, with each mild sway..

There're no rains, yet I feel drenched fully

One thought of you & it pours profusely

I have no wish for a seashell trinket

It's on the real pearl that I have my heart set..

You are my rhythm, you are the tune

You are the light of the sulking moon

You are my teardrop, you are my laughter

You are melancholy & you are my ardor

Yet the distance grows, in a breath's time,

With each new illusion, of you in my mind..

Mangalyaan - A tribute

The idea was greeted
With doubts & qualms
Yet, you dared
To cross usual realms

24th September 2014 - India's Mangalyaan entered
the Martian orbit in first attempt.

The task was huge
and constraints many
The time was scant
and you owned a penny!

To the world, it was
A quixotic fantasy
For you, a step closer
to reach the Galaxy

You rolled up your sleeves
and bowed down to work
On days and nights,
Even amid the murk

To make the impossible
possible, You had vowed
With merest luxuries,
Hardly any rest allowed

And then the day dawned..
Yaan entered the Martian air!!
A triumph of mankind,
Unparalleled and so pure!

You made India proud
You gave us a red letter day
Take a bow, Scientists!
Your dream is reality today

To explore the unknown,
It was a small start
Brahma is now smiling, as we're
An inch closer to his heart!

असे वेड..

असे वेड जीवास लावलेस तू,

अनोळखी झाले सारे रोजचे ऋतू

नवे गीतही आज कोकिळकंठी

नवे पहाटरंग अन् लागले फुटू

नभी उडे, कधी होई फुलपाखरू

पहा तोल या मनाचा लागला सुटू

असा दाटे उन्माद उरी, अंतरी

की वाटे, आज वाण आनंदाचे लूटू

रोमरोमांत असा भिनलास रे

मला व्यापूनीही, जरा उरलास तू..

स्पंदन

या हवेतील धुंद गारवा, दवबिंदूतील मुग्ध गोडवा
चांदण्यांचे शुभ्र नूर, या ओठीचे शब्द-सूर
तुझ्याचसाठी, तुलाच अर्पण!

उन्हे भासती शीतल आज, लहरींची ये मधुर गाज
बकुळफुलाला मोहरण्याचा, घननिळ्यास त्या कोसळण्याचा
का हा होतसे मोह विलक्षण!

तुझ्याच ठायी जीव गुंतला, मनी रंगल्या स्वप्नशृंखला
सदैव आतुर तव नयनांचे, ओवीसम अन् मधुवचनांचे
माझ्या हृदयी, नित आवर्तन!

अशीच मंद झुळूक वाहावी, अशी छटा संध्येने ल्यावी
अंतराय मग विसरून जावे, लयीत एका ऐकू यावे
दो हृदयातून एकच स्पंदन!

पदन्यास

शांत सांजवेळ, आसमंत सुना
ओढ लागे मना राधिकेच्या ।

Credits: http://themughalpaintings.blogspot.in

हरपले सूर मुरलीचे मंद्र
पुनवेचा चंद्र आसुसला ।

देही सौदामिनी, फुले कण कण
एक एक क्षण सोसवेना ।

सूर-तालावरी बेभान व्हावया
नर्तनासी काया अनावर ।

पैंजणांत तिच्या अशी रुणझुण
घुंगरांचे प्राण कंठी आले ।

परि स्तब्ध हवा, स्तब्ध पान फुल
यमुनेचे जळ संथ वाहे ।

झाले थिरकाया अधीर पाऊल
कसे ताल-बोल मुके झाले ।

पडेल का कानी वेणुचिया नाद
राधिकेची साद आर्त होई ।

घुमू लागे स्वर मुरलीचा मंद
करी राधा धुंद पदन्यास !

Madness

Why do I cry?
Why do I laugh?
Why all the emotions
rip me in half?
Why oh why, such sentiments, you ask.
Madness, I say
Madness is the cause.

Why do I sing?
Why do I dance?
Why twirling & swaying
puts me into trance?
Why oh why, such reverie, you ask.
Madness, I say
Madness is the cause.

Why do I wander?
and why to explore?
Why is this urge
to know more & more?
Why oh why, such thirst, you ask.
Madness, I say
Madness is the cause.

Why do I think?
Why do I divine?
Why I always stray
and refuse to confine?
Why oh why, such chimera, you ask.
Madness, I say
That's the only cause.

Words

You may try to explain
But I shall not be deluded

All your words I now disdain -
Love & warmth, they once exuded

You ruled my world

With eloquence of speech

Like the blooms unfurled

By a fondling breeze

Oh, the words held such spark

My senses they'd titillate

Like candles glowing in the dark

They'd make moments scintillate

They'd caress their listener

So fondly, so gently

No sound could be diviner

To listen to, so intently

Like a slow, tranquil stream

They flowed in pleasant cadence

Giving a feel of a sweet dream,

Caught me in rapt silence

Your words made me content

And I was walking on air

Alas, It was never meant
To be such a lovely affair

No more sugary words

I now take fancy to

For such words & only words
Have slain me and you.

स्वप्ने पाहावी म्हणुनी

स्वप्ने पाहावी म्हणुनी, ठरवून झोपलो मी

स्वप्नांमधेही गर्द, अंधार पाहिला मी

  उडण्याची आस धरुनी, जमिनीस पारखा झालो

तरंगावयाचा व्यर्थ, केला प्रयत्न तरी मी

हिंडलो जगी जरी या, मिरवीत शत मुखवटे

आरशात उद्ध्वस्त माझे, खरे रूप पाहिले मी

मज कौतुकले जगाने, औषधास दुःख नाही!

बोचून शल्य मनीचे, रडलो पुन्हा पुन्हा मी

जरी गावयाचे होते, लयबद्ध आनंदगाणे

सूर माझ्याच अंतरीचे, शकलो न आळवू मी

उमजून चुकलो परी हे, मी एकला न जगती

ऐसी लक्ष माणसे बघुनी, माझे मलाच सावरले मी..

टपरी

दोन क्षणांची
पहिली भेट
चहाच्या टपरीशी
धडकून थेट
                                    मग वादावादी
                                    छोटंसं भांडण
                                    शब्द प्रतिशब्द
                                    एकमेकांना आंदण
रोज तीच टपरी
रोज तीच वेळ
वाढलेल्या धडका
अन् जमलेला मेळ
                                    मग हळूहळू
                                    मुद्दाम वाट पाहणं
                                    एकच कटिंग चहा
                                    दोघांमधे घेणं
रंगलेल्या गप्पा
त्यात पावसाची भुरभुर
नंतर दिवसभर
राहणारी हुरहुर
                                    असाच एक दिवस
                                    टपरीपासचा, अधीर
                                    टळत गेलेली वेळ
                                    होत गेलेला उशीर

चुकामूक बहुतेक

स्वतःला समजावणं

पेल्यातला चहा

अर्धाच संपवणं

                                    एकट्याने चहा

                                    रोजचाच त्यानंतर

                                    टपरी बदलली?

                                    की वाढलं अंतर?

रोज तिथून जाताना

टाकलेला एक कटाक्ष

घडलेल्या भेटींची

टपरीच तेवढी साक्ष

                                    चुकामूकीचं अजूनही

                                    न कळलेलं कारण

                                    दोन महिन्यांची ओळख

                                    आयुष्यभराची आठवण.

Credits: mumbaithecityofdreamscometrue.blogspot.in

Translation: Me fasalo mhanuni

Original Lyrics: 

मी फसलो म्हणूनी..

मी फसलो म्हणूनी हसू दे वा चिडवू दे कोणी

ती वेळच होती वेडी अन् नितांत लोभसवाणी..

ती ऊन्हे रेशमी होती चांदणे धगीचे होते

कवितेच्या शेतामधले ते दिवस सुगीचे होते

संकेतस्थळांचे सूर त्या लालस ओठी होते

ती वेळ पूरिया होती, अन् झाड मारवा होते..

मी फसलो म्हणूनी..

ती हार असो वा जीत, मज कुठले अप्रूप नाही

त्या गंधित गोष्टीमधला क्षण कुठला विद्रुप नाही

ती लालकेशरी संध्या निघताना अडखळलेली

ती निघून जातानाही बघ ओंजळ होती ओली..

मी फसलो म्हणूनी..

English version:

I was deceived..

I was deceived, they might jeer

Even ridicule and sneer, but I would endure

For those times were truly charming, and held sweet allure!

My days would shine in silky lights

then, I would bathe in blazing nights

and orchards of my verses, donned blooming sights

Our scarlet lips crooned, rendezvous in tunes,

In moments filled with romance, the air had myriad moods..

I was deceived, they might jeer

Even ridicule and sneer, but I would endure

For those times were truly charming, and held sweet allure!

I neither rejoice nor do I mourn

Blessed with pleasant fragrance to adorn,

No ugly cord those seasons had worn

The sky went amber and the dusk was trailing

A feeling of contentment, she gave while fading..

I was deceived, they might jeer

Even ridicule and sneer, but I would endure

For those times were truly charming, and held sweet allure!

Pune!

She's the capital of history and culture

A heritage of intellect and art & literature

Yet striding sanguinely, into the approaching years

Her charisma is something, everyone reveres

Blessed with nature at its beautiful best

she enthuses you, with her juvenile zest

She loves her children in such magical way

They stay deeply rooted, even if far, far away

Hardly do you find, such a perfect blend

Preserving her legacy, yet going with the trend

Nothing can be wrong here, rightly they commend

As pace of life doesn't matter, rather the time you spend

I reminisce the days spent on her teeny-tiny lanes

and the aroma in her air, after eventide rains

She caresses me with her cool, soft zephyr

I still hear her hum sweet tunes, in leisure

For bittersweet sarcasm, she is the epitome

Yet she is the one whom I fondly call my home

As the best city for me, I'd never wish her reform

For she is too precious to be losing her charm..

Credits: Aakash gautam via Wikimedia Commons

तनहाई

मेरे नग्मे भी बेवफा हुए तेरी ही तरह

आजकल हमारी महफ़िल, तनहाई सजाती है..

Translation:

Even my songs have become unfaithful to me, just like you. My loneliness now adorns my soiree.

पाऊस - दोन जगांतला

असा कसा हा पाऊस, मुळी थांबता थांबेना

घरी लेकरू एकटे, करी कासावीस मना.

रेघ वीजेची कडाडे, आक्रंदती मेघ काळे
आठवणीने बाळाच्या, माझा जीव तळमळे.

अरे पावसा पावसा, असा नको होऊ क्रूर
घे क्षणाचा विसावा, घरी जाउ दे सत्वर..

-----------------------------------------

बा पावसा पावसा, कसा निश्टुर इतका
बाळ रडे पान्यासाठी, तेला उनाचा चटका.

भुई करपून गेली, पत्ते झाडाचे सुकले
पानी आनावे कुटुन, माजे आसू बी आटले.

आरं पावसा पावसा, माय पसरे पदर
जीव व्याकूळला तेचा, झणी कोसळू दे सर..

गर्दी

'केवढी ही गर्दी!', ती स्वतःशीच उद्गारली

कुणी जवळ नव्हतंच, हे हितगुज करायला..

Translation:

'So much crowd!' she said to herself. Because, no one was close enough to share the thought.